Η διάγνωση τίθεται με τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού και την εξέταση της περιοχής, που περιλαμβάνει συμπτώματα, παράγοντες κινδύνου και ενεργό φλεγμονή. Μπορεί να συνυπάρχει κυτταρίτιδα των παρακείμενων μαλακών μορίων, ενώ η διάνοιξη του αποστήματος παροχετεύει πυώδες περιεχόμενο. Στην κλινική εξέταση, ο ασθενής προσέρχεται με μία ή περισσότερες μεσογλουτιαίες κοιλότητες εντοπιζόμενες περίπου 5 cm υψηλότερα από το πρωκτό. Επιπροσθέτως, σχεδόν στο σύνολο της χρόνια κύστης κόκκυγα υπάρχουν ένα ή περισσότερα συρίγγια. Τουλάχιστον ένα από τα στόμια του συριγγίου βρίσκεται ακριβώς στη μέση γραμμή (πρωτοπαθές στόμιο). Το δερματικό στόμιο του πρωτοπαθούς συριγγιώδους πόρου υπαλείφεται από καλά διαφοροποιημένο πλακώδες επιθήλιο, ενώ το εν τω βάθει τμήμα του από κοκκιωματώδη ιστό, οδηγεί στην κοιλότητα της κύστης και ο συριγγιώδης πόρος περιέχει τρίχες στο 50% των ασθενών. Σε άλλοτε άλλη απόσταση από τη μέση γραμμή μπορούν να παρατηρηθούν άλλα συριγγιώδη στόμια (δευτεροπαθή στόμια), ο πόρος των οποίων υπαλείφεται από κοκκιωματώδη ιστό. Τα δευτεροπαθή στόμια βρίσκονται σε απόσταση 2 – 5 cm από τη μέση γραμμή και συχνότερα προς τα αριστερά, αν και έχουν περιγραφεί συριγγιώδεις πόροι μέχρι την οσφυική μοίρα της σπονδυλικής στηλης ή τον πρόσθιο περινεϊκό χώρο.
Χρόνια μορφή κύστης κόκκυγα με δημιουργία συριγγίων
http://www.kokkygas.gr/kysti-kokkygos?showall=&start=4#sigFreeId76aa4f81e6
Η εξέταση της περιοχής πρέπει να είναι λεπτομερής. Η διαφορική διάγνωση των παθήσεων της ιεροκοκκυγικής περιοχής περιλαμβάνει περιεδρικά αποστήματα, υδραδενίτιδα, δοθιήνωση, νόσο του Crohn, σύφιλη, φυματίωση και ακτινομύκωση. Οι παράγοντες που έχουν θεωρηθεί ως αιτιολογικοί για την ανάπτυξη της κύστης κόκκυγα είναι η παχυσαρκία, η καθιστική ζωή, το οικογενειακό ιστορικό, η δασύτριχη κατασκευή της περιοχής, το τραύμα και ο ερεθισμός της μεσογλουτιαίας πτυχής και της ιεροκοκκυγικής περιοχής. Αλλαγές του τρόπου ζωής θα πρέπει να γίνουν, εάν αναγνωρισθούν παράγοντες κινδύνου. Σε αρκετές περιπτώσεις έχει παρατηρθεί ότι οι ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αποτρίχωση είτε μετά είτε πριν την χειρουργική αντιμετώπιση, έχουν μειώσει κατα πολύ τις πιθανότητες επιπλοκών και υποτροπών της πάθησης.
